Hoe voelen de De-icers zich?

Enrico: Met mij gaat het fantastisch, wel koud daarboven en winderig. Ik ben tot 6850 meter gekomen en toen teruggekeerd naar de volle zon.

Stefan: Het gaat weer beter na terugkeer uit ABC; had fors last van de hoogte; goed te bestrijden met medicijnen; we zijn op terugweg met Jeeps naar Kathmandu en behalve de coordinatie alles goed!

Masja: Met mij is alles oke. Zonet (maandag) aangekomen in Tingri op 4400 meter, en iedereen voelt zich acuut beter. Ik voel me wel moe, en natuurlijk ben ik vies. Je moet wel back to basic op zo'n expeditie. Wie mij kent weet dat ik niet zo van de rokjes ben. Maar ik zou heel wat Yuan (Tibetaanse munteenheid) over hebben voor een schone en charmante outfit. Wat is verder voel is dubbel. Ook al heb ik de top niet gehaald, ik heb alles uit mezelf gehaald en was best een beetje trots op wat ik heb bereikt. Een dag later moest Rik Jan van de berg af worden gedragen op een ladder. Ik weet nog steeds niet goed hoe ik dat met elkaar moet rijmen, het doet me veel.

Frank: Na de beklimming en een zware/ droge nacht (te weinig gedronken) ben ik weer helemaal hersteld. Ik wordt helemaal stil en ook erg blij van alle reacties op de site. Wat ontzettend leuk dat jullie allemaal meeleven. Verder vind ik het heerlijk om op weg te zijn naar Kathmandu. Een douche, scheren en een biertje op 2 jaar voorbereiding en het succes van onze expeditie!

Rob: Het was echt een expeditie. Machtige ervaring en van alles enorm genoten. Een fantastische, eenmalige ervaring.

Maarten: Het is hier fantastisch!!!!!

Lenna: Wat een avontuur! Ik heb alles eruit gehaald wat erin zat en helaas was de North col toch iets te hoog gegrepen op dat moment onder die omstandigheden. Maar ik geniet met volle teugen van alles wat we hier meemaken. De mensen en de omgeving zijn zeker zo geweldig als het afzien. Tibet en Nepal hebben zich voorgoed in mijn hart genesteld!

Ernst: Geweldig hier! Kathmandu, Lhasa, de trekking en natuurlijk de beklimming van de Mount Everest. Fantastisch dat we met z'n allen ABC gehaald hebben en dat we met 4 mensen boven op de northcol gekomen zijn. Ben benieuwd naar de reakties in Nederland!

Marleen: Wat een ontzettend bijzondere belevenis! Nepal en Tibet: prachtige landen, cultuur, mensen en natuurlijk bergen. Ik geniet elke dag van alle mooie dingen die we met elkaar beleven, en ik geniet iedere dag meer!

Dave: De gehele expeditie is bijzonder geslaagd. Ik heb van de dagen dat ik niet ziek was genoten. Niet alleen de top telt! De trekking er naar toe was prachtig, soms zeer zwaar maar altijd een prikkeling van alle zintuigen. Met z'n allen aankomen op ABC op 6.400 meter is een uitzonderlijke prestatie van de gehele groep en alle begeleiding. Niet alleen de top telt. Wel fantastisch dat 4 mensen de 7.000 meter grens hebben weten te beslechten. Drie hiervan hebben astma een adembenemende prestatie.

Louis: Deze expeditie is wat mij betreft geeindigd in een fantastische climax dankzij 4 mensen op 7040 mtr in zeer zware omstandigheden. Het bewijs dat je uit moet gaan van je mogelijkheden ipv je beperkingen. Hoewel ik zelf deze hoogte niet heb mogen bereiken ervaar ik de reis als een kroon op het werk van de afgelopen 2 1/2 jaar en ben ik er van overtuigd dat we met De-ice nog heel veel mooie dingen gaan realiseren.

Enno: de expeditie heeft mij geconfronteerd met een heel nieuwe wereld: Azie/Kathmandu; Tibet; Nepal; extreme hoogte en een gebergte met ongekende dimensies en van een grote schoonheid. Zowel over de cultuur van Tibet als het hooggebergte maak ik me zorgen. De gletsjers van het Mount Everest Gebied trekken zich met ongekende snelheid terug. En in Tibet zie je de Chinese cultuur oprukken, o.a. door aanelg van wegen in een gebied waar de culuur een dergelijke impact niet kan verdragen. Wij hebben waarschijnlijk naar een wereld gekeken die er over enkele (tien-)tallen jaren neit meer zal zijn. Misschien benauwd me die gedachte wel meer dan het snakken naar adem op grote hoogte. Vooral boven de 6000 meter heb ik ervaren wat ademnood inhoud. Daardoor kan ik nu beter begrijpen wat mensen met astma soms moeten voelen. En dan toch zo'n prestatie neerzetten door samen als groep op het ABC op 6450 meter te komen. Alles wat we daarboven hebben geklommen is mooi meegenomen....

Louisa: Topprestatie is zeker neergezet. Wat mij is overkomen wil ik zeker niet alleen voormezelf houden, maar delen met iedereen. Tibet en Nepal zijn fantastische landen, de een wat ruiger dan de ander, de mensen om van te houden. Ik heb genoten van alle indrukken, emoties, verwonderingen. Ik heb op de tweede dag een poging gedaan om boven de 6400 te komen, het is me gelukt, maar met heel veel moeite. De klim van 150 meter is adembenemend en kostte heel veel moeite, maar uiteindelijk heb ik mijn doel bereikt.

Esther: Super is 't. Vond het wel een zware tocht.Veel achteraan gelopen, maar veel power gehaald uit de bemoedigende woorden van teamgenoten, sherpa's en familie en vrienden van trekmail. 6400 meter had ik niet durven dromen...........en ik ben er toch gekomen. Veel indrukken in korte tijd. De rust heeft deze stadsdame goed gedaan. Mooi dat we als groep deze prestatie hebben neergezet.

Coen: De Noordcol heb ik niet mogen beklimmen, Advanced Base Camp was voor mij al een beproeving. Echt respect voor de mensen die het wel gehaald hebben...moet zeker niet makkelijk geweest zijn!!

Jeroen: Voel me uitstekend, de beklimming van de Noordcol is voor mij een bekroning van de expeditie. Een licht bevroren "wijsteen" heb ik er wel aan over gehouden. Nu kijk ik erg uit naar aanstaande zaterdag!

Erik: De Noordcol had voor mij niet genoeg lucht. Met tegenzin ging ik terug naar ABC met het idee; soms zit het tegen en soms zit het mee. Al was NC het doel ik heb toch een goed gevoel.

Yolande: Ik voelde me sterk genoeg de dag na de toppoging een klimtochtje te maken naar 6550 meter, dat is nu mijn hoogterecord in de bergen. Ik zou al ongelooflijk trots geweest zijn op Advanced Base Camp, maar stiekem geniet ik van die 150 hoogtemeters extra heel erg!!

Ineke: Ik voelde me niet goed genoeg om verder dan het ABC kamp te komen, maar met die 6400 meter ben ik toch heel erg blij..

Els: Hoge toppen maar toch ook diepe dalen. De Everest zo dichtbij, zo prachtig, maar ook zo angstig. Hoeveel kan ik nog afzien, waar liggen mijn grenzen? Zoveel indrukken waarvan ik geprobeerd heb een aantal van die op te schrijven. Deze aantekeningen werk ik uit en die stuur ik binnen niet al te lange tijd aan mijn lieve vrienden.

Huta: Inmiddels aangekomen in Tingri begin ik langzaam op te knappen.Geteisterd door hoogteziekte was ABC het hoogst haalbare. Hier had ik naast mijn persoonlijke mentale doelen mijn zinnen op gezet. Prachtige bizarre reis, ik ben blij dat ik erbij heb kunnen zijn!!

Jurgen: Deze expeditie laat een adembenemende herinneringen achter. De uiterlijke herinneringen zullen wel snel vervagen (die baard gaat er snel af). Maar de grootste herinneringen zal ik voor eeuwig meedragen.

Frans: Ik heb me op hoogte prima gevoeld. Geen hoofdpijn of andere hoogteziekteverschijnselen. Ik heb geen astmaklachten gehad en zelfs nauwelijks afgevallen. Het was alleen erg koud; het duurde soms uren voordat mijn voeten weer warm waren in de slaapzak. De bergen hier zijn fantastisch. Dit smaakt naar meer.

Tineke: Astma en hoogte gaan heel goed samen! Hoewel de hoestconcerten toenamen bij toenemende hoogte (een heel gewoon verschijnsel onder die omstandigheden) voelde ik me als longarts bijna overbodig. Behalve toen ik in ABC (6410 m) één van onze klimsherpa's letterlijk doodziek in zijn tent aantrof. Het zuurstofgehalte in zijn bloed bleek meer dan gehalveerd. Wat hij precies had was collega-expeditiearts Ronald Hulsebosch en mij niet helemaal duidelijk maar we hebben hem behandeld met medicijnen voor hoogteziekte, hoogtelongoedeem en longontsteking én met zuurstof. Na een aantal uren knapte hij gelukkig op en kondigde hij aan dat hij de volgende dag de Noordcol ging beklimmen. Wat we natuurlijk verboden hebben, maar nog een dag later ging hij mooi wel richting Noordcol....

Pierre: Een reis met diepte punten, maar zeker ook hoogte punten. Uiteindelijk allemaal in ABC op +/- 6400 m. en een aantal op 7040 m. ik zelf kwam tot 6650m. wat toch zeker een hoogtepunt was. Ook mijn verjaardag was een superdag en zal ik niet snel vergeten. Na deze eneverende tocht dachten we alles geoep had te hebben worden we tijdens de autorit terug naar kahtmandu getrakteerd op rit langs een ware oase van groen bergen en water, uit eindelijk kwam de kers op de slagroom op het toetje. een lunch in die oase en dat nog eens op Arie Kieviets 40e verjaardag, van harte jonge. En nu nog een paar dagen doorbrengen in Kathmandu en dan weer fijn naar huis.

Martijn: Het is donderdag 13 okt 2005 om 14:15 u.
Na een zware tocht sta ik ineens op de Noordcol van Mount Everest. Niet als 1 van de 4 die vandaag de Noordcol haalt maar als iemand van De-ice. Iemand die gelooft in en staat achter de principes en doelstellingen die deze bijzonder groep mensen uitdraagt. Ik sta hier nu niet in mijn eentje maar met de anderen in gedachten en gesteund door alle geinteresseerden en mensen die de moeite hebben genomen mij/ons te steunen. Via deze helaas nog onpersoonlijke weg wil ik hen alvast bedanken voor hun steun, motiverende berichtjes en duwtjes in de rug die ervoor gezorgd hebben dat op 13 okt 2005 De-ice op de Noordcol van Mount Everest stond.

Arie: Vandaag kon ik weer douchen na 3,5 week en besefte pas goed hoe we geleefd hebben de laatse tijd . In de bergen in bijna dagelijks de zelfde kleren in de zelfde tent in de zelfde slaapzak . Soms was t mooi, soms was gezellig, soms was ontroerend, soms was zwaar en vaak was t koud . Maar wel een hele bijzondere ervaring.

Rik Jan: De-Ice, geweldige verwachtingen, teleurstellende uitkomst. Voor mij persoonlijk baal ik ervan dat ik door een simpele bacterie tegen ben gehouden in het bereiken van mijn doel. Maar ik ben ontzettend blij met de prestatie van ons als groep en uiteraard de beklimmers van de Col. Nu eerst bijkomen en aansterken en daarna terug naar de bergen, wan daar ben ik nog niet klaar mee!

Sabine: Fantastische ervaring, mooi land, mooie mensen!

Ronald: Het werk van expeditiearts voor DE-ICE de afgelopen weken was mijn normale werk als huisarts maar dan op grote hoogte en in uitzonderlijke omstandigheden. Naar mijn verwachting speelde astma gelukkig nauwelijks een rol. Andere klachten als infecties, hoogteziekte en een gebrekkige aanpassing aan de barre omstandigheden waren aan de orde van de dag. Ik ben blij dat alle deelnemers de tocht hebben volbracht en dat iedereen weer gezond beneden is gekomen.